Thiviers

We zijn nu in Thiviers, een plaats met zo'n 3000 inwoners. Groot voor wat we zoal tegenkomen en je verwacht dan ook dat je hier makkelijk kan internetten. Dat valt nog tegen maar ik mag nu even achter de computer van het Office du Tourisme hier, dat is toch wel erg aardig. Als de mensen die hier komen maar niet denken dat ik een medewerker ben.

Woensdag 5 september: van Saint-Léonard-de-Noblat naar Limoges, 22 km.
Onze trouwdag! Wie had 38 jaar geleden kunnen bedenken dat we dit nu samen zouden doen. We vinden het fantastisch.
Langs de weg staat zomaar een perzikboom, we plukken enkele perziken maar ze zijn nog niet rijp. Eentje wel, die smaakt heerlijk.
Overal zien we hier roofvogels, in alle maten. Blijkbaar een paradijs voor hen. Af en toe vliegt er een vogel weg uit het struikgewas, het lijken patrijzen.
Op een pad steken ineens een familie beesten over, moeder met kinderen. Bruin, dik lijf, stompe kop, korte voorpootjes. Geen water in de buurt. Voorlopig geen idee wat voor beesten dat waren.
Het laatste deel naar Limoges loopt over een drukke weg, dat loopt niet echt lekker. En daarna in Limoges, toch een stad met ongeveer 250.000 inwoners, is het ook enorm druk. Dat zijn we niet echt meer gewend. We lopen naar de kathedraal, we slapen daar vlakbij, bij franciscaner zusters.

Donderdag 6 september: van Limoges naar Flavignac, 28 km.
We vertrekken al om kwart over 7 want het is vaak lastig om snel zo'n stad uit te komen. Markering ontbreekt vaak maar met behulp van een plattegrond en een goede beschrijving in het Duitse gidsje lukt dat aardig. Op een hoek kijken we even op de kaart, een jongen van een jaar of 10/11 komt naar ons toe en vraagt of we de route naar Compostella zoeken. Hij wijst ons feilloos de weg en weet precies waar de markering (coquilles de St.Jacques) weer te zien zijn. Wat een pittig joch!
Al met al zijn we ruim een uur verder als we Limoges uit zijn. Om 10 uur hebben we zo'n 12 kilometer gelopen, zijn in Aixe-sur-Vienne en halen gebak bij de bakker. We lopen naar een bar, bestellen koffie en smullen lekker van het gebak. We moeten tenslotte wel oppassen dat we niet teveel afvallen!
Het laatste deel gaat via mooie binnenweggetjes en rond half 4 zijn we op de plaats van bestemming. We slapen in een gite municipal, samen met een Belg en een Duitser. Edward komt uit Antwerpen, is oud militair en loopt van Namen naar Santiago. Walter komt uit de omgeving van Stuttgart, is al 10 jaar met pensioen en loopt regelmatig gedeeltes van de Jakobsweg. Nu loopt hij 8 dagen, van Limoges naar Bergerac. Dus Hennie met 3 man in de slaapkamer!

Vrijdag 7 september: van Flavignac naar Saint-Pierre-de-Frugie, 27 km.
Opnieuw vroeg uit de veren want we willen koffie met gebak en daarvoor moeten we zeker 14 kilometer lopen. Om half 11 zijn we in Châlus voor koffie met gebak. Als we daarna verder willen. kunnen we de route niet meer terug vinden. Markering ontbreekt of wijst op een gegeven ogenblik twee verschillende richtingen uit. We spreken iemand aan, hij begint meteen in het Nederlands te praten. Zal het te zien zijn dat we Nederlanders zijn? Het eerste wat hij zegt: ik ga maar eens met de burgemeester praten want iedereen loopt hier te zoeken. Hij is zelf ook naar Santiago gelopen, samen met z'n vrouw en twee honden. In Frankrijk waren die honden geen probleem, in Spanje des te meer. Ze zijn toen apart gaan lopen, en dat is veel leuker, zegt ie. Daarom misschien die markering naar verschillende richtingen? Hij wijst ons trouwens de goede richting en vanaf dat moment gaat het weer helemaal goed.
Ondertussen wordt het in de middag weer goed heet, zeker boven de 30 graden. We zijn dan ook blij als we even na 3 uur in Saint-Pierre-de-Frugie zijn. Van een andere kant komt Dennis aangelopen, hij is op zoek naar de refuge, wij ook, en vinden het snel. Het dorpje heeft een kerk en ongeveer 20 huizen, geen bakker, winkeltje of wat dan ook. Maar wel slaapgelegenheid voor 4 pelgrims, eigenlijk heel bijzonder. Er is nog wat bier, wijn en enkele magnetronmaaltijden beschikbaar en daar moeten we het op mijn verjaardag mee doen.

Zaterdag 8 september: van Saint-Pierre-de-Frugie naar Thiviers, 23 km.
Voor de afwisseling staan we om 6 uur op, we willen absoluut de enorme hitte voor zijn. Dennis blijft liggen, die vindt het te vroeg. Er ligt wat toast en jam, we zetten een kopje thee en daarmee moeten we het voorlopig doen. Even voor 7 uur op pad. Na vijf kilometer komen we in La Coquille, kunnen we brood kopen en een kopje koffie drinken. Als we bij de bakker een baguette kopen, vragen we altijd of ze die voor ons in 4 stukken willen snijden. Blijkbaar is dit een soort heiligschennis want telkens is er een verbaasde blik en vraagt men nog eens voor de zekerheid, 4? Ja, want dat is makkelijker voor de rugtas (in het Frans dan). Sommigen pakken het dan keurig voor ons in, anderen snappen er absoluut niets van.
Net buiten het dorp jaagt een hond 3 reeën weg van een grasveld, zeker zijn domein.
Om 11 uur is het tijd voor een uitgebreide lunchpauze. Walter komt voorbij lopen, hij gaat vandaag ook naar Thiviers. Dat geldt trouwens ook voor Edward en Dennis. In verband met de slaapmogelijkheden loopt iedereen de komende dagen dezelfde etappes. Of je elkaar dan ook ziet, hangt ervan af waar je slaapt. Wij hebben voor vandaag en morgen een hotelletje geboekt, een beetje privacy is ook wel weer eens lekker.
Rond half 2 zijn we bij ons hotel. Als we binnen stappen, heeft Walter net ingecheckt.
Al met al weer een spannende dag!


Voor nu laat ik het even hier bij, ik ga weer naar Hennie toe. Misschien proberen we straks nog wat foto's te plaatsen.
Bedankt voor alle gelukwensen en tot een volgende keer. Maandag lopen we naar Perigueux, ik ga ervan uit dat er dan weer een internetmogelijkheid is.