Lourdes
Blijf op de hoogte en volg Hennie en Fons
26 September 2012 | Frankrijk, Lourdes
Rond 12 uur zijn we in Lourdes aangekomen, hierbij het verslag van de laatste dagen.
Maandag 24 september: van Maubourguet naar Tarasteix, 21 km.
Het regent bijna de hele nacht, als we opstaan ziet het er dreigend uit. Het waait hard, het regent niet meer als we vertrekken. Geen bijzonderheden tijdens de wandeling.
Het is even na 2 uur als we aankomen bij l'Abbaye Notre-Dame de l'Esperance, een veelbelovende naam. Een groot hek, een enorm terrein en in de verte een kerk die er van buiten keurig uitziet; als nieuw. Een parkeerplaats voor bezoekers, er staat geen enkele auto. Een bordje "Accueil" leidt ons naar de ingang van de abdij. We komen een gang binnen, het is gelijk over met de nieuwigheid, alles is oud en versleten.
Er komt iemand uit een enorme keuken. Hij stelt zich niet voor, later horen we dat hij Jean heet. Hij noemt zich surveillant van de abdij. We vragen of hier nog paters en/of nonnen wonen. Eentje, zegt ie, die zit nu enkele dagen in Bretagne. Hij leidt ons naar boven via een donkere gang en trap. Hij kent de weg, wij niet en zien niets in het donker. Dat bedenkt hij blijkbaar ook ineens en doet het licht aan. Een enorme gang, veel kamers, hij wijst ons er eentje aan. Eigenlijk zijn het 2 kamers met 4 slaapplaatsen en een badkamer (nou ja). Het ruikt niet echt fris, eigenlijk hangt er een vieze lucht. Het beddengoed is niet schoon, het lijkt erop dat er eerder iemand anders heeft geslapen. En de badkamer? Hennie past meteen, die gaat hier niet douchen. Ik wel, maar dat wordt letterlijk een koude douche. Geen warm water!
We gaan even naar buiten, lekker in het zonnetje zitten. Er is niet veel anders te doen. We zoeken een plekje in de enorme tuin, beetje zon, beetje schaduw. Soms zitten we midden in de rook, even verderop hebben ze een flinke fik gestoken. Ineens lijkt het of er iemand echt stikt, het gaat maar door. Bij de ingang rookt iemand een sigaret, maar zo te horen is dat niet echt verstandig. Hij mist ongeveer de helft van z'n tanden en kijkt me een beetje schaapachtig aan. Niet gezond, zeg ik in m'n beste Frans; hij lacht wat. Even later loopt hij weg, mank.
Ik zie Jean en zeg dat we geen warm water hebben. Hij kijkt ongelovig, dat kan helemaal niet volgens hem. Als we willen kunnen we in een andere kamer douchen, keuze genoeg. Ik ga kijken, andere kamers hebben warm water. Maar veel belangrijker, een stuk frisser. We verkassen alsnog naar een andere kamer, de douche raken we niet meer aan.
Ik bekijk even het kapelletje, het is een uitdragerij van allerlei snuisterijen, daardoor niet echt mooi.
Om 7 uur is het gezamenlijk eten. Een enorme eetzaal met lange tafels en houten banken. Ergens achterin is gedekt. We eten met z'n vieren. De manke, een andere man die we nog niet eerder gezien hebben, en wij. Jean komt er wel bij zitten, eet niet mee. Hij eet alleen 's-middags, zegt ie. Ik heb nog enkele andere mensen gezien en vraag waar die zijn. Die eten ook alleen 's-middags, zegt Jean. Er is een voorgerecht, hoofdgerecht, kaas en een dessert. Verse fruitsalade, kondigt Jean trots aan. En wijn natuurlijk. Het is tijd voor het dessert, Jean komt met veel bombarie binnen en geeft de Manke er flink van langs. Hij heeft het in de vriezer gezet! Dat wordt dus een bekertje yoghurt.
De vierde man is nog maar enkele maanden hier en blijkt uit Praag te komen. Kwam hier een nachtje slapen en is blijven hangen. Waarom wordt niet duidelijk.
Om 8 uur zijn we klaar met eten, we liggen snel in bed. We hebben prima geslapen.
Dinsdag 25 september: van Tarasteix naar Ossun, 21 km.
We ontbijten snel met wat oude croissantjes en ander oud brood; we vermoeden dat een bakker de vorige dag z'n niet verkochte brood heeft gebracht. (eigenlijk wel een slechte gedachte voor een pelgrim!)
We moeten 14 kilometer lopen voordat we in een plaats komen waar we wat kunnen kopen, het is bijna 12 uur als we in Ibos zijn. We drinken een kopje koffie bij een bar/restaurant, een bakker is nergens te bekennen. En dus besluiten we spontaan om mee te doen met de Franse gewoonte om uitgebreid te lunchen. Soep, voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en wijn voor 11,50 per persoon moet kunnen.
Om 2 uur stappen we weer op, het nog zo'n 7 kilometer te gaan naar Ossun. We slapen in een Chambre d'hôte, ziet er weer prachtig uit. Het enige restaurant in het dorp is gesloten, we eten mee aan tafel met de gastheer en -vrouw. Samen met Frederick, een jonge Zwitser die hier ook slaapt. Hij loopt in 1 keer van Zwitserland naar Santiago.
Woensdag 26 september: van Ossun naar Lourdes, 14 km.
Het regent! Als we vertrekken, loopt Frederick ook met ons mee. De gastvrouw heeft verteld hoe we het beste kunnen lopen want Ossun ligt een beetje uit de route. Na anderhalf uur komen we aan in Ade, daar willen wij even koffie drinken. Frederick loopt alleen door.
We lopen verder naar Bartrès, een klein stukje. Bernadette heeft hier 14 jaar gewoond en we lopen even langs het betreffende huis. Daarna nog 4 kilometer naar Lourdes via de GR101 waar we rond 12 uur aankomen.
We regelen eerst wat praktische zaken zoals de overnachting hier, de terugreis vrijdag, eten even rustig wat en tot slot dit internetverslag.
De TGV naar Parijs is volledig bezet op vrijdag, dat is dus een lastig verhaal. We gaan nu met de trein van Lourdes naar Pau en vliegen vandaar naar Schiphol.
Als we thuis zijn, volgt het verslag van onze ervaringen hier in Lourdes.
Onze groeten aan iedereen en we hopen iedereen weer snel te zien.
Maandag 24 september: van Maubourguet naar Tarasteix, 21 km.
Het regent bijna de hele nacht, als we opstaan ziet het er dreigend uit. Het waait hard, het regent niet meer als we vertrekken. Geen bijzonderheden tijdens de wandeling.
Het is even na 2 uur als we aankomen bij l'Abbaye Notre-Dame de l'Esperance, een veelbelovende naam. Een groot hek, een enorm terrein en in de verte een kerk die er van buiten keurig uitziet; als nieuw. Een parkeerplaats voor bezoekers, er staat geen enkele auto. Een bordje "Accueil" leidt ons naar de ingang van de abdij. We komen een gang binnen, het is gelijk over met de nieuwigheid, alles is oud en versleten.
Er komt iemand uit een enorme keuken. Hij stelt zich niet voor, later horen we dat hij Jean heet. Hij noemt zich surveillant van de abdij. We vragen of hier nog paters en/of nonnen wonen. Eentje, zegt ie, die zit nu enkele dagen in Bretagne. Hij leidt ons naar boven via een donkere gang en trap. Hij kent de weg, wij niet en zien niets in het donker. Dat bedenkt hij blijkbaar ook ineens en doet het licht aan. Een enorme gang, veel kamers, hij wijst ons er eentje aan. Eigenlijk zijn het 2 kamers met 4 slaapplaatsen en een badkamer (nou ja). Het ruikt niet echt fris, eigenlijk hangt er een vieze lucht. Het beddengoed is niet schoon, het lijkt erop dat er eerder iemand anders heeft geslapen. En de badkamer? Hennie past meteen, die gaat hier niet douchen. Ik wel, maar dat wordt letterlijk een koude douche. Geen warm water!
We gaan even naar buiten, lekker in het zonnetje zitten. Er is niet veel anders te doen. We zoeken een plekje in de enorme tuin, beetje zon, beetje schaduw. Soms zitten we midden in de rook, even verderop hebben ze een flinke fik gestoken. Ineens lijkt het of er iemand echt stikt, het gaat maar door. Bij de ingang rookt iemand een sigaret, maar zo te horen is dat niet echt verstandig. Hij mist ongeveer de helft van z'n tanden en kijkt me een beetje schaapachtig aan. Niet gezond, zeg ik in m'n beste Frans; hij lacht wat. Even later loopt hij weg, mank.
Ik zie Jean en zeg dat we geen warm water hebben. Hij kijkt ongelovig, dat kan helemaal niet volgens hem. Als we willen kunnen we in een andere kamer douchen, keuze genoeg. Ik ga kijken, andere kamers hebben warm water. Maar veel belangrijker, een stuk frisser. We verkassen alsnog naar een andere kamer, de douche raken we niet meer aan.
Ik bekijk even het kapelletje, het is een uitdragerij van allerlei snuisterijen, daardoor niet echt mooi.
Om 7 uur is het gezamenlijk eten. Een enorme eetzaal met lange tafels en houten banken. Ergens achterin is gedekt. We eten met z'n vieren. De manke, een andere man die we nog niet eerder gezien hebben, en wij. Jean komt er wel bij zitten, eet niet mee. Hij eet alleen 's-middags, zegt ie. Ik heb nog enkele andere mensen gezien en vraag waar die zijn. Die eten ook alleen 's-middags, zegt Jean. Er is een voorgerecht, hoofdgerecht, kaas en een dessert. Verse fruitsalade, kondigt Jean trots aan. En wijn natuurlijk. Het is tijd voor het dessert, Jean komt met veel bombarie binnen en geeft de Manke er flink van langs. Hij heeft het in de vriezer gezet! Dat wordt dus een bekertje yoghurt.
De vierde man is nog maar enkele maanden hier en blijkt uit Praag te komen. Kwam hier een nachtje slapen en is blijven hangen. Waarom wordt niet duidelijk.
Om 8 uur zijn we klaar met eten, we liggen snel in bed. We hebben prima geslapen.
Dinsdag 25 september: van Tarasteix naar Ossun, 21 km.
We ontbijten snel met wat oude croissantjes en ander oud brood; we vermoeden dat een bakker de vorige dag z'n niet verkochte brood heeft gebracht. (eigenlijk wel een slechte gedachte voor een pelgrim!)
We moeten 14 kilometer lopen voordat we in een plaats komen waar we wat kunnen kopen, het is bijna 12 uur als we in Ibos zijn. We drinken een kopje koffie bij een bar/restaurant, een bakker is nergens te bekennen. En dus besluiten we spontaan om mee te doen met de Franse gewoonte om uitgebreid te lunchen. Soep, voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en wijn voor 11,50 per persoon moet kunnen.
Om 2 uur stappen we weer op, het nog zo'n 7 kilometer te gaan naar Ossun. We slapen in een Chambre d'hôte, ziet er weer prachtig uit. Het enige restaurant in het dorp is gesloten, we eten mee aan tafel met de gastheer en -vrouw. Samen met Frederick, een jonge Zwitser die hier ook slaapt. Hij loopt in 1 keer van Zwitserland naar Santiago.
Woensdag 26 september: van Ossun naar Lourdes, 14 km.
Het regent! Als we vertrekken, loopt Frederick ook met ons mee. De gastvrouw heeft verteld hoe we het beste kunnen lopen want Ossun ligt een beetje uit de route. Na anderhalf uur komen we aan in Ade, daar willen wij even koffie drinken. Frederick loopt alleen door.
We lopen verder naar Bartrès, een klein stukje. Bernadette heeft hier 14 jaar gewoond en we lopen even langs het betreffende huis. Daarna nog 4 kilometer naar Lourdes via de GR101 waar we rond 12 uur aankomen.
We regelen eerst wat praktische zaken zoals de overnachting hier, de terugreis vrijdag, eten even rustig wat en tot slot dit internetverslag.
De TGV naar Parijs is volledig bezet op vrijdag, dat is dus een lastig verhaal. We gaan nu met de trein van Lourdes naar Pau en vliegen vandaar naar Schiphol.
Als we thuis zijn, volgt het verslag van onze ervaringen hier in Lourdes.
Onze groeten aan iedereen en we hopen iedereen weer snel te zien.
-
26 September 2012 - 19:40
Tineke En Frans:
Dit wasdus het echte laatste loodje.
Zo te lezen niet echt gemakkeljk.
Wij hopen dat jullie nog wel kunnen genieten van jullie echte doel dit keer en dat was toch Lourdes.
Wij hopen dat dit doel jullie toch zal verrijken.
Doe in ieder geval namens ons de groeten aan Maria.
Goede thuis reis gewenst.
Tineke en Frans -
26 September 2012 - 20:50
Janine En Milan Stipetic:
Een flinke schouderklop is hier wel op z'n plaats hoor.En wat een fantastisch gevoel moeten
jullie allebei hebben nu deze fase van de reis volbracht is.
Een hele goeie reis terug naar huis en we zijn wel heel benieuwd naar jullie ervaringen in
Lourdes.
janine en milan -
26 September 2012 - 23:00
Henk:
Interessant die laatste paar dagen hoor .Ben benieuwd hoe of jullie Lourdes hebben ervaren .
Goede reis naar huis en tot ziens.
HENK -
27 September 2012 - 10:25
Hans En Janny:
Goed gedaan hoor. Taak volbracht en vele ervaringen wijzer. Goede terugreis.
Hans en Janny -
27 September 2012 - 20:56
Hans én Tineke:
Hey hennie én fons wat heerlijk dat jullie je doel gehaald hebben
Veel beleefd echt heel bijzonder . We spreken gauw af hele goeie reis naar huis
Groetjes van ons Hans én Tineke -
27 September 2012 - 21:06
Linda:
Wat fijn dat jullie er zijn!!!! Tot morgen. X -
27 September 2012 - 22:23
Tinie:
Dag lieve mensen
Een hele dikke pluim en wat een mooie verhalen, hoop jullie snel in goede gezondheid hier een lekker bakkie koffie te kunnen schenken op mijn prachtige plekkie.
Liefs en een hele dikke knuffel Tinie -
27 September 2012 - 22:24
Jacques:
Hennie en Fons,
Fantastische prestatie. Daarom een welgemeend proficiat met het bereiken van jullie tweede stop op weg naar het graf van de heilige Jacobus. Zie en spreek jullie wel als jullie weer een beetje zijn geland.
Jullie buurman Jacques van Ewijk. (En vanzelf ook Nel) -
02 Oktober 2012 - 15:25
Koos Pancras:
Fons en Hennie,
Welgeteld twee vieze ervaringen, maar wel om te smullen voor de thuisblijvers (zoals het wordt beschreven), dus lekker griezelen. -
17 Januari 2013 - 21:53
Geert-jan:
hallo op ik met louders
groetjes
geert-jan bakx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
