Hontanas
Blijf op de hoogte en volg Hennie en Fons
19 September 2013 | Spanje, Hontanas
Hier zijn we weer! We hebben inmiddels zo'n 450 kilometer gelopen, zijn ongeveer halverwege. Ten opzichte van de laatste foto (nog 555 kilometer) hebben we in 4 dagen toch bijna 100 kilometer gelopen.
Een overzicht van de laatste dagen.
Zondag 15/9: Redecilla del Camino.
We eten ´s-avonds weer een menu peregrino. 3 gangen, een fles wijn, nooit duurder dan 10 euro. Milly en Eric zitten bij ons aan tafel, ze komen uit de USA. Moeder en zoon, dat is toch wel heel bijzonder. Zij wilde dat al heel lang doen, hij kon vrij krijgen van z'n werk en wilde graag mee.
Maandag 16/9: naar Villafranca-Montes de Oca, 24 km.
Het is donker en koud als we rond 7 uur buiten staan. Bijna de hele dag lopen we op een pad naast een drukke weg. Voorheen moesten pelgrims over deze weg lopen, natuurlijk hartstikke gevaarlijk. Al met al lopen we wel vrijwel in een rechte lijn naar het westen. Als we bij een dorp komen loopt de route altijd langs de kerk, daarna weer terug naar de weg. Mooie omweggetjes waren er vroeger natuurlijk niet bij en veel oude paden van vroeger zijn nu weg geworden.
In Belorado drinken we koffie op een terras, de markt wordt net opgebouwd. We spreken een Zwitsers meisje die opvallend goed Nederlands blijkt te spreken. Haar grootmoeder woonde in Nederland en ze heeft hier nog familie, vandaar. Ze is in Cahors begonnen, heeft er inmiddels zo'n 600 kilometer opzitten.
Als we om half 11 weer opstappen is het strakblauw, we gaan in T-shirt en korte broek verder. Tegen half 2 zijn we in Villlafranca en zien meteen alweer een bekende in de hostal.
Dinsdag 17/9: naar Cardeñuela-Riopico, 25 km.
We ontbijten met 2 Amerikanen, 2 Spanjaarden en iemand uit Engeland. Er komt een jonge vrouw binnen lopen, ze wil wat water. Ze komt uit Hongarije, is vanochtend al om 5 uur uit Tosantos vertrokken en wil vandaag naar Burgos lopen. Dat is 50 kilometer! Ze geeft toe dat dit eigenlijk gekkenwerk is maar wil het toch proberen. Ze is blij dat ze hier even naar binnen kan want de eerste 12-13 kilometer kwam ze absoluut niets tegen.Ze wilde eens een bijzondere vakantie, nou dat is het zeker.
We beginnen vandaag meteen met een flinke klim, van 950 naar bijna 1200 meter. Inmiddels zitten we dus toch alweer aardig hoog. Tot Ortega lopen we in een bos, dat hebben we hier nog niet vaak gehad. We komen Tony tegen, hij komt uit Zuid-Afrika. Hij heeft iets gehoord en gelezen over de Camino, 2 weken later is hij in St.Jean-Pied-de-Port begonnen. Dat is een snelle beslisser!
In San Juan de Ortega drinken we koffie en zien weer allerlei bekenden. 2 fietsers spreken ons aan, ze komen uit Colombia, wonen nu in de USA. Ze fietsen een week, tot Leon, en willen het volgend jaar afmaken.
In Atapuerca lunchen we in een barretje en kan ik weer wat Spaans oefenen. Het Spaanse stel van vanochtend zit daar ook, ze komen uit Barcelona, hij is fan van de plaatselijke FC. Als hij hoort dat we uit Nederland komen, roept hij meteen "Cruijff" en vertelt dat Barcelona vandaag (of morgen) tegen Ajax moet voor de Champions League. Zo hoor je nog eens wat.
Rond 2 uur zijn we in Cardeñuela, weer veel bekende gezichten in de herberg. We hebben een 2-persoonskamer met eigen badkamer (18 euro), en een prachtig uitzicht. Wat een luxe. Er is een heerlijk terras en het is prachtig weer. Tony is er ook. Een Duits stel heeft 3 weken gelopen, morgen is de laatste dag. De man vertelt dat hij niet wist dat de Camino zo bijzonder is, hij is diep onder de indruk. De ontmoetingen met mensen uit de hele wereld, de bijzondere verhalen die je af en toe hoort. Zoals die 91-jarige man uit de USA die hier rondloopt (al eerder gehoord) en een jonge vrouw uit Oostenrijk die hier loopt met de as van haar overleden broer. Dat lijkt veel op de film "The Way". Maar ook de manier waarop iedereen met elkaar omgaat. Waar is het mogelijk dat een vrouw alleen 800 kilometer op pad gaat zonder dat ze ergens bang voor hoeft te zijn?
´s-Avonds zitten we met 12 man aan tafel, op het laatste moment komen er nog 2 mannen binnen. Eentje komt uit Oostenrijk, is in Wenen begonnen en inmiddels 4 maanden onderweg. Hij heeft het niet meer naar z'n zin op het werk, een bank, en heeft 6 maanden sabbatical genomen om te kijken wat hij nou eigenlijk wil. En iedereen heeft het erover hoe bijzonder de Camino toch is, dat het eigenlijk niet te vertellen is, dat je het zelf moet ervaren. En zo is het, daarom vinden wij het zo geweldig dat we dit samen doen.
Woensdag 18/9: naar Tardajos, 26 km.
Geen mooie route vandaag, zeker het eerste stuk naar Burgos. Al met al zijn we rond 11 uur bij de kathedraal. We bekijken die uitgebreid, pelgrims krijgen hier 50% korting op de toegangsprijs en kunnen de rugzak gratis in een kluisje stallen. Er zijn binnen prachtige kapellen, het fototoestel zit in de rugtas dus foto´s maken zit er jammer genoeg niet in. We lunchen nog wat en rond kwart over 1 gaan we verder.
Na een uurtje nemen we even een pauze. Er komt een stel aangelopen en we raken aan de praat. Ze komen uit Canada. Als ik zeg dat we uit Nederland komen begint de man spontaan Nederlands te praten en zegt dat hij in Nederland is geboren en na 30 jaar naar Canada is vertrokken. Hij vraagt waar we wonen, ik zeg Heerhugowaard. Hij komt uit Beverwijk, zegt hij. Hé, daar ben ik geboren, op de Munnikenweide. Nee, zegt hij, ik op de Hoflanderweg. Dat is dus 2 straten verder, nog geen 200 meter van elkaar vandaan! Dan heb je zeker ook op de Vondelschool gezeten, vraagt hij. Nee op de Bavo-school. Oh, dan was je vast katholiek, zo ging dat in die tijd. En dan komen de namen voorbij. Bloembinderij de Vries, melkboer Vink, snoepwinkeltje Klein, boer Veldt en de boerderij van de Wildt. Hij is een jaar ouder dan ik en heet Pieter de Nat. Die naam zegt mij niets, mijn naam hem ook niet. Weer zo'n verrassende ontmoeting.
Ik heb de hele dag weer last van m'n hiel en ineens een enorme pijn, ik kan bijna geen stap meer zetten. Onder een viaduct haalt Hennie weer wat vocht weg onder iets wat een blaar lijkt. De ergste pijn is daarmee verdwenen, we kunnen weer verder. Al met al zijn we tegen 4 uur in Tarjados. Voor de zekerheid hebben we een kamer gereserveerd in een hostal, het ziet er prima uit. Een enorme kamer. Soms liggen we met 10 man in zo'n kamer, nu met ons tweetjes.
We eten met 2 Franse vrouwen, ook al eerder gezien. We spreken Pieter nog even, hij wil in 4 weken naar Santiago lopen. 6 oktober heeft hij een vlucht naar Amsterdam geboekt en gaat hij zijn moeder (93 jaar) bezoeken die nog in Beverwijk woont.
Ik zie op de TV nog even Barcelona-Ajax (dan nog 0-0) en we gaan weer vroeg naar bed. Met m'n voet gaat het ineens heel goed, hopelijk morgen ook.
Donderdag 19/9: naar Hontanas, 20 km.
We hebben heerlijk geslapen en gaan weer lekker vroeg op pad. Kwart over 7 staan we buiten. Vandaag beginnen we aan de Meseta, een kale hoogvlakte. Dat staat ons een aantal dagen te wachten. Een berucht stuk als we de boekjes moeten geloven.
Onderweg komen we een vrouw uit Colorado (USA) tegen, ze heeft een schoen gevonden. Ze neemt deze mee naar Hornillos, misschien komt ze iemand tegen die het verloren heeft. Om kwart voor 10 zijn we in Hornillos en vertellen van die mevrouw die een schoen heeft gevonden. Niemand mist een schoen. We drinken koffie en doen wat inkopen voor de lunch. Als we vertrekken zien we de vrouw uit Colorado weer, ze vertelt enthousiast dat ze de eigenaar van die schoen heeft gevonden. Toen ze de schoen liet zien, reageerde toch iemand. Een vrouw had absoluut niet gemerkt dat ze die was verloren en was heel erg blij dat ze weer 2 schoenen had.
Met m'n voet gaat het redelijk, minder pijn dan gisteren. Normaal zouden we verder gaan, nu lijkt het toch verstandig om na 20 kilometer te stoppen. We slapen in de refugio van de gemeente, 10 man/vrouw op de kamer. Het ziet er prima uit.
Tot zover weer het laatste nieuws. Misschien probeer ik straks nog wat foto's te plaatsten als dat lukt en als we nog tijd (en zin) hebben.
Hartelijke groeten,
Hennie en Fons.
Een overzicht van de laatste dagen.
Zondag 15/9: Redecilla del Camino.
We eten ´s-avonds weer een menu peregrino. 3 gangen, een fles wijn, nooit duurder dan 10 euro. Milly en Eric zitten bij ons aan tafel, ze komen uit de USA. Moeder en zoon, dat is toch wel heel bijzonder. Zij wilde dat al heel lang doen, hij kon vrij krijgen van z'n werk en wilde graag mee.
Maandag 16/9: naar Villafranca-Montes de Oca, 24 km.
Het is donker en koud als we rond 7 uur buiten staan. Bijna de hele dag lopen we op een pad naast een drukke weg. Voorheen moesten pelgrims over deze weg lopen, natuurlijk hartstikke gevaarlijk. Al met al lopen we wel vrijwel in een rechte lijn naar het westen. Als we bij een dorp komen loopt de route altijd langs de kerk, daarna weer terug naar de weg. Mooie omweggetjes waren er vroeger natuurlijk niet bij en veel oude paden van vroeger zijn nu weg geworden.
In Belorado drinken we koffie op een terras, de markt wordt net opgebouwd. We spreken een Zwitsers meisje die opvallend goed Nederlands blijkt te spreken. Haar grootmoeder woonde in Nederland en ze heeft hier nog familie, vandaar. Ze is in Cahors begonnen, heeft er inmiddels zo'n 600 kilometer opzitten.
Als we om half 11 weer opstappen is het strakblauw, we gaan in T-shirt en korte broek verder. Tegen half 2 zijn we in Villlafranca en zien meteen alweer een bekende in de hostal.
Dinsdag 17/9: naar Cardeñuela-Riopico, 25 km.
We ontbijten met 2 Amerikanen, 2 Spanjaarden en iemand uit Engeland. Er komt een jonge vrouw binnen lopen, ze wil wat water. Ze komt uit Hongarije, is vanochtend al om 5 uur uit Tosantos vertrokken en wil vandaag naar Burgos lopen. Dat is 50 kilometer! Ze geeft toe dat dit eigenlijk gekkenwerk is maar wil het toch proberen. Ze is blij dat ze hier even naar binnen kan want de eerste 12-13 kilometer kwam ze absoluut niets tegen.Ze wilde eens een bijzondere vakantie, nou dat is het zeker.
We beginnen vandaag meteen met een flinke klim, van 950 naar bijna 1200 meter. Inmiddels zitten we dus toch alweer aardig hoog. Tot Ortega lopen we in een bos, dat hebben we hier nog niet vaak gehad. We komen Tony tegen, hij komt uit Zuid-Afrika. Hij heeft iets gehoord en gelezen over de Camino, 2 weken later is hij in St.Jean-Pied-de-Port begonnen. Dat is een snelle beslisser!
In San Juan de Ortega drinken we koffie en zien weer allerlei bekenden. 2 fietsers spreken ons aan, ze komen uit Colombia, wonen nu in de USA. Ze fietsen een week, tot Leon, en willen het volgend jaar afmaken.
In Atapuerca lunchen we in een barretje en kan ik weer wat Spaans oefenen. Het Spaanse stel van vanochtend zit daar ook, ze komen uit Barcelona, hij is fan van de plaatselijke FC. Als hij hoort dat we uit Nederland komen, roept hij meteen "Cruijff" en vertelt dat Barcelona vandaag (of morgen) tegen Ajax moet voor de Champions League. Zo hoor je nog eens wat.
Rond 2 uur zijn we in Cardeñuela, weer veel bekende gezichten in de herberg. We hebben een 2-persoonskamer met eigen badkamer (18 euro), en een prachtig uitzicht. Wat een luxe. Er is een heerlijk terras en het is prachtig weer. Tony is er ook. Een Duits stel heeft 3 weken gelopen, morgen is de laatste dag. De man vertelt dat hij niet wist dat de Camino zo bijzonder is, hij is diep onder de indruk. De ontmoetingen met mensen uit de hele wereld, de bijzondere verhalen die je af en toe hoort. Zoals die 91-jarige man uit de USA die hier rondloopt (al eerder gehoord) en een jonge vrouw uit Oostenrijk die hier loopt met de as van haar overleden broer. Dat lijkt veel op de film "The Way". Maar ook de manier waarop iedereen met elkaar omgaat. Waar is het mogelijk dat een vrouw alleen 800 kilometer op pad gaat zonder dat ze ergens bang voor hoeft te zijn?
´s-Avonds zitten we met 12 man aan tafel, op het laatste moment komen er nog 2 mannen binnen. Eentje komt uit Oostenrijk, is in Wenen begonnen en inmiddels 4 maanden onderweg. Hij heeft het niet meer naar z'n zin op het werk, een bank, en heeft 6 maanden sabbatical genomen om te kijken wat hij nou eigenlijk wil. En iedereen heeft het erover hoe bijzonder de Camino toch is, dat het eigenlijk niet te vertellen is, dat je het zelf moet ervaren. En zo is het, daarom vinden wij het zo geweldig dat we dit samen doen.
Woensdag 18/9: naar Tardajos, 26 km.
Geen mooie route vandaag, zeker het eerste stuk naar Burgos. Al met al zijn we rond 11 uur bij de kathedraal. We bekijken die uitgebreid, pelgrims krijgen hier 50% korting op de toegangsprijs en kunnen de rugzak gratis in een kluisje stallen. Er zijn binnen prachtige kapellen, het fototoestel zit in de rugtas dus foto´s maken zit er jammer genoeg niet in. We lunchen nog wat en rond kwart over 1 gaan we verder.
Na een uurtje nemen we even een pauze. Er komt een stel aangelopen en we raken aan de praat. Ze komen uit Canada. Als ik zeg dat we uit Nederland komen begint de man spontaan Nederlands te praten en zegt dat hij in Nederland is geboren en na 30 jaar naar Canada is vertrokken. Hij vraagt waar we wonen, ik zeg Heerhugowaard. Hij komt uit Beverwijk, zegt hij. Hé, daar ben ik geboren, op de Munnikenweide. Nee, zegt hij, ik op de Hoflanderweg. Dat is dus 2 straten verder, nog geen 200 meter van elkaar vandaan! Dan heb je zeker ook op de Vondelschool gezeten, vraagt hij. Nee op de Bavo-school. Oh, dan was je vast katholiek, zo ging dat in die tijd. En dan komen de namen voorbij. Bloembinderij de Vries, melkboer Vink, snoepwinkeltje Klein, boer Veldt en de boerderij van de Wildt. Hij is een jaar ouder dan ik en heet Pieter de Nat. Die naam zegt mij niets, mijn naam hem ook niet. Weer zo'n verrassende ontmoeting.
Ik heb de hele dag weer last van m'n hiel en ineens een enorme pijn, ik kan bijna geen stap meer zetten. Onder een viaduct haalt Hennie weer wat vocht weg onder iets wat een blaar lijkt. De ergste pijn is daarmee verdwenen, we kunnen weer verder. Al met al zijn we tegen 4 uur in Tarjados. Voor de zekerheid hebben we een kamer gereserveerd in een hostal, het ziet er prima uit. Een enorme kamer. Soms liggen we met 10 man in zo'n kamer, nu met ons tweetjes.
We eten met 2 Franse vrouwen, ook al eerder gezien. We spreken Pieter nog even, hij wil in 4 weken naar Santiago lopen. 6 oktober heeft hij een vlucht naar Amsterdam geboekt en gaat hij zijn moeder (93 jaar) bezoeken die nog in Beverwijk woont.
Ik zie op de TV nog even Barcelona-Ajax (dan nog 0-0) en we gaan weer vroeg naar bed. Met m'n voet gaat het ineens heel goed, hopelijk morgen ook.
Donderdag 19/9: naar Hontanas, 20 km.
We hebben heerlijk geslapen en gaan weer lekker vroeg op pad. Kwart over 7 staan we buiten. Vandaag beginnen we aan de Meseta, een kale hoogvlakte. Dat staat ons een aantal dagen te wachten. Een berucht stuk als we de boekjes moeten geloven.
Onderweg komen we een vrouw uit Colorado (USA) tegen, ze heeft een schoen gevonden. Ze neemt deze mee naar Hornillos, misschien komt ze iemand tegen die het verloren heeft. Om kwart voor 10 zijn we in Hornillos en vertellen van die mevrouw die een schoen heeft gevonden. Niemand mist een schoen. We drinken koffie en doen wat inkopen voor de lunch. Als we vertrekken zien we de vrouw uit Colorado weer, ze vertelt enthousiast dat ze de eigenaar van die schoen heeft gevonden. Toen ze de schoen liet zien, reageerde toch iemand. Een vrouw had absoluut niet gemerkt dat ze die was verloren en was heel erg blij dat ze weer 2 schoenen had.
Met m'n voet gaat het redelijk, minder pijn dan gisteren. Normaal zouden we verder gaan, nu lijkt het toch verstandig om na 20 kilometer te stoppen. We slapen in de refugio van de gemeente, 10 man/vrouw op de kamer. Het ziet er prima uit.
Tot zover weer het laatste nieuws. Misschien probeer ik straks nog wat foto's te plaatsten als dat lukt en als we nog tijd (en zin) hebben.
Hartelijke groeten,
Hennie en Fons.
-
19 September 2013 - 16:17
Reijer En Ger Kleijer:
Hallo Fons en Hennie,
Wij zijn Tessel even ontvlucht vanwege het slechte weer, maar daar hebben jullie geen last van. Overigens gaan wij morgen weer terug, want het weer gaat beter worden. Bij thuiskomst hebben we alle reisverslagen gelezen en hebben begrepen dat het in het begin wat minder(blaren etc.) goed ging. Gelukkig is dat probleem weer opgelost en wij hopen van harte dat jullie de finish mogen halen.
Jullie ontmoeten daar veel bijzondere mensen met bijzondere verhalen en dat zal een hele belevenis zijn.
Daar zullen jullie nog lang over na kunnen praten. Maar eerst nog "ëven" de laatste 500 km. afleggen.
Wij wensen jullie heel veel wandelplezier maar vooral heel veel sterkte toe.
Reijer en Ger
-
19 September 2013 - 16:43
Henk:
Stoere Hennie en Fons,
Ik vind het wel geweldig dat jullie zoveel kunnen lopen.
En wat jullie allemaal zien en joe veel mensen of jullie daar spreken. Grandioos hoor.
Ik wens jou het beste met je been en voor allebei weer heel veel sukses en mooi weer.
Tot de volgende mail .
HENK -
19 September 2013 - 18:05
Frans En Tineke:
Hallo Fons en Hennie,
Wat een leuk en onderhoudend verhaal.
En welk en diversiteit aan mensen ontmoeten jullie.
De Canadees die jullie ontmoeten en blijkt uit Nederland=Beverwijk te komen, hoe zo is de wereld klein.
Dit is het spreekwoord in al zijn hoedanigheid.
Groetjes
Frans en Tineke -
20 September 2013 - 12:05
Elly:
Hoi Fons en Hennie,
Al die mensen met hun eigen verhaal. En uit zoveel verschillende landen. Wat bijzonder. Het is inderdaad geweldig dat jullie dit samen doen. Wel weer vervelend dat je toch weer last had van je voet.
Ik hoop toch echt dat jullie zonder verdere blessures de eindstreep halen. Heel veel succes en genieten dat oden jullie wel zo te horen. Liefs Elly -
20 September 2013 - 16:03
Ab En Tiny:
Hallo Fons en Hennie
Wat een prachtige verhalen en wat maken jullie veel mee leuk om te lezen,
we kijken er steeds naar uit.
Jammer dat je been weer opspeelt, maar ik begrijp dat het alweer beter gaat.
Succes met de laatste 500 km en geniet er van en sterkte.
groetjes
Ab en Tiny
-
20 September 2013 - 19:03
Frans:
Hallo Fons en Henny
Jammer dat je been weer niet echt wil meewerken Douwe
Lopend heb je (zo te lezen) toch meer kontakt dan op de fiets
Mooie foto, s en blijf er van genieten
Frans jannyfrans
-
20 September 2013 - 20:22
Ninja Mac Mootry:
Wat een mooie verhalen hebben jullie, wat een emotie.
Fijne voortzetting zonder blaren!
Liefs van ons 2, Nien -
21 September 2013 - 09:59
Rob:
Mooi verhaal weer hoor. Te gek.
Groetjes van Milada, Bodhi (oma en opa nou?) en Ravi (blambraplu!) -
21 September 2013 - 11:03
Charles En Ell:
Hallo jongelui,
Wat is het toch leuk dat je tegenwoordig om de paar dagen kan lezen hoe het jullie vergaat!
Een eigenaardig gedoe met dat been of is het nou de voet?
Is er niet een arts die kan vertellen wat het precies is?
Wij dragen,als we wandelen van die nylon sokjes (hele dunne )onder de echte wandelsokken net als prins Bernard deed,moet je eens proberen! (hoe durft ik een advies te geven aan echte wandelaars hé?)
We hopen maar dat het goed blijft gaan.
Spanje weer heel anders dan Frankrijk als we het zo lezen,in ieder geval veel meer ontmoetingen!
Die met Henk is wel heel bijzonder.
We krijgen er zin in,jammer dat Ell allergisch is voor slaapzalen en stapelbedden!!
We wensen jullie de komende tijd veel sterkte en goede aandacht!
Hartelijke groet.
-
21 September 2013 - 21:25
Ans En Gerard:
Hallo Hennie en Fons,
wat is het leuk om jullie zo te volgen en wat maken jullie veel mee.
En alweer op de helft hopelijk kunnen jullie die zonder problemen uitlopen. Vanuit H.H.W.
wensen wij jullie heel veel wandel plezier.
Lieve groetjes Ans en Gerard. -
21 September 2013 - 23:00
Hanneke Bentum:
Hallo Fons en Hennie, wat zijn jullie met een schitterende (voet) reis bezig. En in deze tijd bijna altijd goed weer in het noord-westen. Ik probeer jullie route te volgen op de kaart of via internet. Fons ik ben bang dat jij straks je verhaal in vloeiend Spaans doet in de les!
Ik weet niet of jij ook je webmail kunt lezen en het verzoek van Marcela hebt ontvangen? Zal ik jouw lesgeld voorschieten of heb jij het al anders geregeld?
Veel plezier en ook sterkte met het vervolg!!!
Saludos y nos vemos, Hanneke -
22 September 2013 - 08:12
Linda:
Wat jammer van die blaren. Hoe kan het nou toch dat je daar nu ineens last van hebt. Maar geleerd van de vorige keer en na 20 km "al" gestopt. Goede reis nog en geniet van de bijzondere ontmoetingen, ervaringen en natuurlijk van elkaar!
Liefs Linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
