Molinaseca

Gisteren waren er problemen met de computer en kon ik de site niet bereiken. Hier lukt dat wel dus hierbij weer een overzicht van de laatste paar dagen.

Donderdag 26/9: Villar de Mazarife.
's-Avonds eten we ook in de herberg, het is geweldig. Louise (Canada) staat ons al op te wachten. We zijn haar al vaker tegen gekomen, ze wil met ons aan tafel. Stowelka (ik weet niet zeker hoe je dat schrijft) uit Bulgarije schuift ook aan. Zij heeft over de Camino gehoord toen ze 3 dagen in een klooster was en wil dat nu ook doen. Het is gezellig zo met z'n vieren.
Het valt op dat er eigenlijk veel vrouwen de Camino lopen. Er zitten zo'n 30 pelgrims hier aan tafel, waarvan slechts 8 mannen.

Vrijdag 27/9: naar San Justo de la Vega, 27 km.
Goed geslapen, een rustige gezelschap. Geen gerommel voor 6 uur. We ontbijten hier ook nog even en rond 7 uur staan we buiten. Het eerste stuk gaat over een rustig weggetje, verdwalen in het donker is vrijwel onmogelijk. Het begint zachtjes te spetteren, de regenjacks gaan voor de eerste keer aan. In Villavante, na 10 kilometer, drinken we even koffie. Als we weer opstappen, komt Louise net aanlopen. We nemen afscheid, je weet hier nooit of je elkaar nog eens ziet. Dat is toch ook wel weer bijzonder, je maakt contact met allerlei mensen, ziet elkaar soms weer en soms helemaal niet meer.
We komen een jong stel tegen, ze komen uit de Filipijnen en wonen nu in Engeland. Vandaag in León begonnen en willen in 15 dagen naar Santiago lopen. Moet kunnen als alles heel blijft.
Dan is het droog, dan spettert het weer, de regenjacks blijven aan. We komen geen bar/restaurant meer tegen, nemen in Santibañez de Valdeiglesias even een banaantje en joghurtje op een bankje voor de gemeenteherberg. Hoe klein de dorpjes hier ook zijn, een pelgrim kan bijna overal slapen. We gaan verder, een mooi pad.
Het is weer klimmen en dalen, het landschap begint te veranderen. We komen twee keer iemand tegen die in tegengestelde richting loopt. We spreken ze niet maar het is duidelijk, die lopen ook terug! Net als vroeger dus. Rond half 2 zijn we al op de plek van bestemming. We kiezen deze keer maar weer eens voor de luxe van een hostal. We zijn mooi op tijd binnen want het begint ondertussen steeds harder te plenzen.

Zaterdag 28/9: naar Rabanel del Camino, 24 km.
We slapen uit en gaan pas om kwart over 8 op weg. Het regent flink dus de regenpakken gaan aan. Het is een klein stukje naar Astorga, een bekende plaats op de Camino. Rond 9 uur zijn we daar en ontbijten eerst even in een bar. We lopen langs het bisschoppelijk paleis (ontworpen door Gaudi) en bekijken even de kathedraal. Rond 10 uur gaan we verder, we besluiten door te lopen naar Rabanel, ongeveer 20 kilometer verder. Het is inmiddels droog maar de lucht blijft dreigend, regenkleding blijft dus aan. Bergen komen weer in zicht, Rabanel ligt op zo'n 1200 meter hoogte. De hoogvlakte van de Meseta ligt overigen op 800 tot 900 meter hoogte, dus het hoogteverschil valt nog wel mee. Maar toch...
Tegen 3 uur zijn we er, deze keer weer in een albergue. Een kamer met 6 stapelbedden, lekker dicht op elkaar. Hier komen we zowaar weer een Nederlander tegen, Thijs uit Limburg. Hij zit er helemaal doorheen, is 24 mei uit Nederland vertrokken, heeft veel fysieke problemen in Frankrijk gehad en kreeg in Spanje last van z'n alvleesklier. In León heeft hij 6 dagen in het ziekenhuis gelegen. Afgelopen donderdag kwam hij eruit, vrijdag heeft hij meteen weer 30 kilometer gelopen, vandaag zelfs 40. Of dat nu zo verstandig is? Hij heeft in StJPdP een aantal vrienden/vriendinnen leren kennen waarmee hij de hele tijd is opgetrokken en heeft er veel problemen mee dat hij alleen in Leon moest achterblijven. Hij hoopt ze in Santiago nog te zien, vandaar die vele kilometers.

Zondag 29/9: naar Molinaseca, 25 km.
We ontbijten nog even rustig in het barretje naast de albergue en gaan rond half 8 op pad. Het regent zachtjes, het is fris, de regenkleding gaat weer aan. We moeten meteen flink klimmen op weg naar het Cruz de Ferro op ruim 1500 meter hoogte. Dat is dus hoger dan de top in de Pyreneeën waarover we gelopen zijn. Heel snel komen we Geraldine (uit Ierland) tegen, die hebben we zeker 3 weken niet meer gezien. Het gaat goed met haar, ups en downs, zegt ze.
We klimmen gestaag verder, het wordt kouder en kouder. Regen, wind, zware bewolking, dat zijn we niet gewend. Even na half 10 zijn we bij het Cruz de Ferro, ook weer zo'n speciale plek op de Camino. Op de top staat een hoge paal met een kruis bovenop. Al honderden jaren leggen vele pelgrims hier een steen neer die ze al die tijd hebben meegenomen in hun rugzak. Een symbolisch gebaar om de ballast die ze soms met zich meedragen, hier achter te laten. We maken enkele foto's maar het is ijzingwekkend koud en we gaan weer snel verder. Noodgedwongen lopen we alsmaar door, een barretje is in de verste verte niet te vinden. Er volgt een hele steile afdaling naar El Acebo, een gevaarlijk rotsachtig pad. Rond 12 uur zijn we daar en kunnen we eindelijk koffie drinken. We lunchen hier ook.
We gaan verder, het weer wordt wat vriendelijker. Het is in ieder geval niet meer zo koud. Mooie uitzichten zo in de bergen. Er volgt nog een stevige afdaling voordat we rond 3 uur in Molinaseca aankomen. Dat ligt op zo'n 600 meter, dus toch ruim 900 meter lager dan de hoogste top vandaag. De albergue ziet er prima uit, stapelbedden in hele ruime kamers. En daar zien we ineens Dawn weer, de Amerikaan die we in StJPdP hebben leren kennen. Wat leuk om elkaar weer eens te zien, we gaan zo direct even samen een biertje drinken.


Zo, dat is het voorlopig weer even. Misschien ga ik straks nog even wat foto´s plaatsen, voor nu laten we het even hierbij.
Groetjes,
Hennie en Fons.