Portomarin
Blijf op de hoogte en volg Hennie en Fons
05 Oktober 2013 | Spanje, Portomarín
Hallo, hier zijn we weer. Het verzoek om nog een tijdje door te gaan met onze verslagen, nemen we in beraad. We hebben inmiddels wel besloten om niet door te lopen naar Finisterre. Daar hebben we wel over gedacht maar het is mooi geweest zo. Misschien kunnen we het oplossen door elke dag nog iets te melden?
De laatste dagen:
Donderdag 3/10: Triacastela.
In het dorp staat een kerk, gewijd aan Jacobus. We gaan even naar binnen en krijgen een stempel in ons pelgrimspaspoort. Die begint al aardig vol te raken. 's-Avonds eten we samen met een vrouw uit Londen. Ze loopt vanaf StJPdP, alles is voor haar geregeld. Slapen, eten, ontbijt, bagagevervoer, ze hoeft alleen maar zelf te lopen of een taxi te nemen. Ze wilde dit al heel lang maar durfde het niet alleen aan. Totdat ze dit jaar een vriendin uit Nieuw Zeeland sprak die het dit voorjaar op dezelfde wijze heeft gedaan. En dat heeft ze toen meteen geregeld. Een Duits vrouwtje (mag het, Elly?) komt er ook nog even bij zitten. Zij is vandaag in O Cebreiro begonnen. Ook haar reis is geheel verzorgd, een verjaardagscadeau van haar echtgenoot. Dus als iemand nog eens een origineel cadeau zoekt....
Vrijdag 4/10: naar Sarria, 24 km.
We hebben lekker geslapen, pas om 7 uur staan we op. Fons heeft weer last van een blaar onder zijn hiel, die komt steeds weer terug. En dat is een heel vervelend plekje als je loopt. Die moet dus eerst worden verzorgd. We ontbijten heerlijk in een barretje en gaan op stap.
Er zijn twee verschillende routes naar Sarria, wij kiezen voor de mooiste variant. Die is wel 5 kilometer langer en gaat via Samos waar een mooi benedictijnenklooster staat. Dat kunnen we niet zomaar overslaan natuurlijk. De route is mooi, door de natuur en niet meer zoveel langs de weg. Misschien wel de belangrijkste reden overigens om hiervoor te kiezen, het lopen langs de weg hebben we wel gehad.
In Samos drinken we koffie op een terras, ik heb best wel weer veel last van die blaar. Hennie verzorgt deze, een man komt kijken en geeft nog wat adviezen. Hij laat ook een zooltje van siliconen zien die hij gebruikt onder z'n hiel. Die moeten we misschien ook eens kopen. We besluiten het klooster niet te bezoeken, we lopen verder.
We lopen langs een farmacia en zowaar, daar hebben ze die zooltjes. Die kopen we meteen. De route blijft prachtig, het weer trouwens ook.
Vlakbij Sarria begint het even te regenen, in de verte onweert het. We nemen de eerste de beste herberg, we zijn nog niet binnen of het begint te plenzen.
We drinken wat in de herberg en betalen ons verblijf. Telkens wordt er dan een stempel in het pelgrimspaspoort gezet, nu dus ook. De eigenaar ziet de enorme hoeveelheid stempels, een Canadees ziet dat ook. Ik vertel dat we ooit in Nederland zijn begonnen, vandaar. Die Canadees weet niet wat hij hoort en vertelt dat z'n vrouw uit Nederland komt. Die komt even later binnen en spreekt nog aardig Nederlands. Ze vindt het ongelooflijk, wil onze namen weten en we moeten op de foto. Dat moet ze in Canada vertellen en laten zien.
's-Avonds eten we met een hele groep in de herberg; het eten is prima en het is gezellig. Wij zitten aan tafel met een Duitser, het Canadese stel en nog een meisje uit Vancouver.
Zaterdag 5/10: naar Portomarin, 22 km.
We slapen met z'n vieren op de kamer, wij zijn de eersten die opstaan. Het is even voor 7 uur. Tas inpakken, blaar verzorgen, het is kwart voor 8 als we weg gaan. Ontbijten en dan door Sarria verder. We stuiten op een groep scholieren die in 5 dagen naar Santiago gaan lopen. We zien ineens heel veel onbekende mensen lopen zonder of met een hele kleine rugtas. Die lopen dus alleen de laatste 100 kilometer en krijgen dan toch een Compostella in Santiago. En dat schijnt in Spanje goed op je CV te staan. Het is gewoon ongelooflijk druk ineens, eigenlijk niet meer leuk. Maar alla, dit hoort er dus ook bij.
Het is lekker weer en we worden weer getrakteerd op een prachtige route. Door bos, kleine landweggetjes, kleine boerendorpjes vol met stront op de weg, schitterend om doorheen te lopen. Een nadeel, weinig barretjes. In Galicië staat om de 500 meter een paaltje met de afstand naar Santiago de Compostela, we passeren vandaag het paaltje waarop 100 kilometer staat. Pas om 12 uur drinken we koffie en lunchen we wat. Het is dan nog 6 kilometer naar Portomarin, rond kwart over 2 zijn we daar. Opnieuw in een herberg, 2 stapelbedden op de kamer. We slapen deze keer met een jongen uit Italië en een meisje uit de Verenigde Staten van Amerika.
Tot zover het laatste nieuws, we gaan nog even wat foto´s proberen. Groetjes aan iedereen en tot gauw!
Hennie en Fons.
De laatste dagen:
Donderdag 3/10: Triacastela.
In het dorp staat een kerk, gewijd aan Jacobus. We gaan even naar binnen en krijgen een stempel in ons pelgrimspaspoort. Die begint al aardig vol te raken. 's-Avonds eten we samen met een vrouw uit Londen. Ze loopt vanaf StJPdP, alles is voor haar geregeld. Slapen, eten, ontbijt, bagagevervoer, ze hoeft alleen maar zelf te lopen of een taxi te nemen. Ze wilde dit al heel lang maar durfde het niet alleen aan. Totdat ze dit jaar een vriendin uit Nieuw Zeeland sprak die het dit voorjaar op dezelfde wijze heeft gedaan. En dat heeft ze toen meteen geregeld. Een Duits vrouwtje (mag het, Elly?) komt er ook nog even bij zitten. Zij is vandaag in O Cebreiro begonnen. Ook haar reis is geheel verzorgd, een verjaardagscadeau van haar echtgenoot. Dus als iemand nog eens een origineel cadeau zoekt....
Vrijdag 4/10: naar Sarria, 24 km.
We hebben lekker geslapen, pas om 7 uur staan we op. Fons heeft weer last van een blaar onder zijn hiel, die komt steeds weer terug. En dat is een heel vervelend plekje als je loopt. Die moet dus eerst worden verzorgd. We ontbijten heerlijk in een barretje en gaan op stap.
Er zijn twee verschillende routes naar Sarria, wij kiezen voor de mooiste variant. Die is wel 5 kilometer langer en gaat via Samos waar een mooi benedictijnenklooster staat. Dat kunnen we niet zomaar overslaan natuurlijk. De route is mooi, door de natuur en niet meer zoveel langs de weg. Misschien wel de belangrijkste reden overigens om hiervoor te kiezen, het lopen langs de weg hebben we wel gehad.
In Samos drinken we koffie op een terras, ik heb best wel weer veel last van die blaar. Hennie verzorgt deze, een man komt kijken en geeft nog wat adviezen. Hij laat ook een zooltje van siliconen zien die hij gebruikt onder z'n hiel. Die moeten we misschien ook eens kopen. We besluiten het klooster niet te bezoeken, we lopen verder.
We lopen langs een farmacia en zowaar, daar hebben ze die zooltjes. Die kopen we meteen. De route blijft prachtig, het weer trouwens ook.
Vlakbij Sarria begint het even te regenen, in de verte onweert het. We nemen de eerste de beste herberg, we zijn nog niet binnen of het begint te plenzen.
We drinken wat in de herberg en betalen ons verblijf. Telkens wordt er dan een stempel in het pelgrimspaspoort gezet, nu dus ook. De eigenaar ziet de enorme hoeveelheid stempels, een Canadees ziet dat ook. Ik vertel dat we ooit in Nederland zijn begonnen, vandaar. Die Canadees weet niet wat hij hoort en vertelt dat z'n vrouw uit Nederland komt. Die komt even later binnen en spreekt nog aardig Nederlands. Ze vindt het ongelooflijk, wil onze namen weten en we moeten op de foto. Dat moet ze in Canada vertellen en laten zien.
's-Avonds eten we met een hele groep in de herberg; het eten is prima en het is gezellig. Wij zitten aan tafel met een Duitser, het Canadese stel en nog een meisje uit Vancouver.
Zaterdag 5/10: naar Portomarin, 22 km.
We slapen met z'n vieren op de kamer, wij zijn de eersten die opstaan. Het is even voor 7 uur. Tas inpakken, blaar verzorgen, het is kwart voor 8 als we weg gaan. Ontbijten en dan door Sarria verder. We stuiten op een groep scholieren die in 5 dagen naar Santiago gaan lopen. We zien ineens heel veel onbekende mensen lopen zonder of met een hele kleine rugtas. Die lopen dus alleen de laatste 100 kilometer en krijgen dan toch een Compostella in Santiago. En dat schijnt in Spanje goed op je CV te staan. Het is gewoon ongelooflijk druk ineens, eigenlijk niet meer leuk. Maar alla, dit hoort er dus ook bij.
Het is lekker weer en we worden weer getrakteerd op een prachtige route. Door bos, kleine landweggetjes, kleine boerendorpjes vol met stront op de weg, schitterend om doorheen te lopen. Een nadeel, weinig barretjes. In Galicië staat om de 500 meter een paaltje met de afstand naar Santiago de Compostela, we passeren vandaag het paaltje waarop 100 kilometer staat. Pas om 12 uur drinken we koffie en lunchen we wat. Het is dan nog 6 kilometer naar Portomarin, rond kwart over 2 zijn we daar. Opnieuw in een herberg, 2 stapelbedden op de kamer. We slapen deze keer met een jongen uit Italië en een meisje uit de Verenigde Staten van Amerika.
Tot zover het laatste nieuws, we gaan nog even wat foto´s proberen. Groetjes aan iedereen en tot gauw!
Hennie en Fons.
-
05 Oktober 2013 - 20:30
Anneke:
Lieve ome Fons en tante Hennie,
wat fijn om jullie verslagen weer te lezen en de foto's te bekijken.
Hoop dat jullie ook van de laatste kilometers blijven genieten.
Ik las vandaag een stukje op het internet over de Camino. En ben heel benieuwd of de volgende woorden ook voor jullie zullen gaan gelden.
"Wanneer zij eindelijk aankomen,
weten ze wat ze vermoeden:
De weg is het doel. "
Hou vol.
Veel liefs,
Anneke -
05 Oktober 2013 - 23:32
HENK:
Jammer dat jullie de reis niet AF kunnen maken hoor.Nou moeten jullie volgend jaar nog weer heen om de laatste honderd kilometers nog af te maken >
Veeg wel de strond van je schoenen af hoor Anders stinkt het nog jaren na in jullie huis HaHa
Veel plezier nog hoor ,de laatste dagen .
Sterkte met de BLAREN.
HENK
-
06 Oktober 2013 - 15:50
Jacques:
ola peregrinos,
De laatste dagen van jullie pelgrimage. Vanaf Leon lopen we met jullie mee! Die drukte vanaf Sarria komen ons zeer bekend voor. Toen wij daar liepen was het de week voor de Pasen, de zgn heilige week. Dan hebben de scholen vakantie en lopen er duizenden de laatste 11km vanaf Sarria, Hele colonnes. Op de ijzeren brug die je vanaf Portomarin loopt kwam je bijna niet vooruit.
Las dat jullie meteen terug willen. Denk even aan het volgende: Als je het bisschoppelijk paleis, links van de kathedraal, bezoekt kom je ook terecht op de omloop in de kerk, waar de pelgrims vroeger ook sliepen. Ook kom je terecht op het dak van de kathedraal en kun je de plek zien (recht boven de crypte van Jacobus) waar vroeger de kleding van de pelgrims werden verbrand. Want voor bijna alle pelgrims was Santiago het einddoel. Natuurlijk had je ook de kaap Fisterra/Finisterra waar sommige hun einddoel zagen. Voor ons geldt: Als jullie in Santiago zijn is jullie pelgrimage helemaal AF. Nog veel succes met de laatste loodjes en doe Jacobus de groeten van zijn naamgenoot.
Tot op het Larixplantsoen.
Jacques en Nel van Ewijk -
06 Oktober 2013 - 16:21
Fred & Uschi:
Hallo dapper koppeltje,
Sterkte voor de laatste kilometers! Het eindpunt komt al een beetje in zicht! Wat zal het weer wennen zijn voor jullie om over enkele dagen terug te zijn op ons pleintje, maar ook weer een heerlijk vooruitzicht om in je eigen huis en eigen bed en samen met je kinderen en kleinkinderen te mogen zijn :-)!
Groetjes,
Fred en Uschi. -
06 Oktober 2013 - 19:02
Cora:
de laatste loodjes wegen het zwaarst maar ik vind jullie een sterk stel hoor.Sterkte met je voeten Fons helpen die zooltjes? Gr. cora -
07 Oktober 2013 - 14:10
Yvonne En Niels:
Het einde begint nu echt in zicht te komen.Wij denken dat het ook mooi geweest is als het nu zo druk wordt op de route en het probleem blaren blijft.Wat zullen jullie genieten als je weer op je eigen bank kan zitten,je eigen badkamer hebt en weer lekker samen in je eigen bed kan kruipen.
Het bier staat koud en voor Hen een glas wijn.Als jullie opgepikt moeten worden van Schiphol,laat het even weten.Het lezen van de reisverslagen was een genot,waardoor we erg meegeleefd hebben.
Fijn dat we jullie binnenkort weer zien.
Heel veel plezier in de laatste kilometers.
Von en Niels
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
