Finisterre
Door: Fons
Blijf op de hoogte en volg Hennie en Fons
24 September 2015 | Spanje, Fisterra
Zojuist ben ik met de bus in Muxia aangekomen, nog eens bijna 30 kilometer lopen zag ik niet meer zo zitten. Gisterenavond heb ik het eigenlijk heel mooi afgesloten voor mijn gevoel. Nog even de toerist uithangen en dan naar huis.
Woensdag 23/9: van Corcubion naar Finisterre, 12 km.
Het is rustig op de kamer, we slapen hier maar met 6 man/vrouw. Luis is al weg als ik opsta, zo rond kwart over 7. Rustig inpakken en kijken of ik mijn ingezwachtelde voet in de schoen krijg. Dat lukt net aan, dus de veters doe ik losjes vast. Nog even een ontbijt in het dorp en rond half 9 ga ik op pad.
Meteen veel klimwerk, ook heb ik meteen een paracetamol nodig. Ik doe dan ook maar rustig aan, uiteindelijk staan er weinig kilometers op het programma. Dus alle tijd.
Rond 10 uur krijg ik Finisterre in zicht, om 11 uur ben ik daar. Ik haal de oorkonde op bij het officina de turisme en neem daarna een kopje koffie. Ondertussen zie ik Luis cs ook weer, Luis slaapt weer in dezelfde herberg als ik. Dat ziet er trouwens goed uit.
Ondertussen heb ik de hele tijd zitten denken wat te doen? Is het wel verstandig om naar Muxia te lopen? Waarom zou ik dat doen? Nu ik hier heb gezien wat de mogelijkheden zijn met openbaar vervoer, weet ik het zeker. Morgenochtend ga ik met de bus naar Muxia, kijk daar wat rond en kan dan 's-middags nog met de bus naar Santiago. Daar ga ik dan uitzoeken hoe en wanneer ik naar huis kan komen.
Als ik gedoucht heb en een broodje heb gegeten, loop ik terug naar het strand. Even met de voeten in het water en daarna een uurtje lekker luieren op het strand. Rond 4 uur lunch ik nog even uitgebreid want om 6 uur ga ik met Luis, Flores en Marisol naar Kaap Finisterre. Dat is nog bijna 3 kilometer lopen.
Kaap Finisterre:
Het is rond half 8, ik zit op een rots en kijk uit op de Oceaan. In de verte is het einde van de wereld, zo dacht men in de middeleeuwen. De zon schijnt, het is een prachtig gezicht. Ik ben niet de enige, overal zitten groepjes, stelletjes of mensen alleen. Hier en daar worden wat kleren verbrand. Ineens bedenk ik dat ik uiteindelijk toch helemaal hiernaar toe ben gelopen, het grootste deel met Hennie. Ik schiet vol, de tranen staan in mijn ogen. Waarom? Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik Hennie wil bellen. Nu meteen. Als Hennie opneemt, kom ik bijna niet uit m'n woorden. Hennie schrikt, die vraagt zich af wat er aan de hand is. Het duurt even voordat ik rustig kan zeggen dat het hier zo mooi is, dat ik ongelooflijk veel van haar hou en dat ik haar mis. En dan is het goed, dan is er rust, zo is het mooi.
Ik schrijf dit allemaal meteen op als Iana naar me toe komt, ze is zojuist hier aangekomen en meteen doorgelopen naar de Kaap. Wat leuk om elkaar weer even te zien, 10 dagen geleden kwamen we elkaar voor het eerst tegen. Ze loopt verder naar beneden, ik zit alleen. Luis, Flores en Marisol zitten wat verder. De zon zakt langzaam, om half 9 verdwijnt ie achter het einde van de wereld.
Groetjes aan iedereen en tot gauw.
Woensdag 23/9: van Corcubion naar Finisterre, 12 km.
Het is rustig op de kamer, we slapen hier maar met 6 man/vrouw. Luis is al weg als ik opsta, zo rond kwart over 7. Rustig inpakken en kijken of ik mijn ingezwachtelde voet in de schoen krijg. Dat lukt net aan, dus de veters doe ik losjes vast. Nog even een ontbijt in het dorp en rond half 9 ga ik op pad.
Meteen veel klimwerk, ook heb ik meteen een paracetamol nodig. Ik doe dan ook maar rustig aan, uiteindelijk staan er weinig kilometers op het programma. Dus alle tijd.
Rond 10 uur krijg ik Finisterre in zicht, om 11 uur ben ik daar. Ik haal de oorkonde op bij het officina de turisme en neem daarna een kopje koffie. Ondertussen zie ik Luis cs ook weer, Luis slaapt weer in dezelfde herberg als ik. Dat ziet er trouwens goed uit.
Ondertussen heb ik de hele tijd zitten denken wat te doen? Is het wel verstandig om naar Muxia te lopen? Waarom zou ik dat doen? Nu ik hier heb gezien wat de mogelijkheden zijn met openbaar vervoer, weet ik het zeker. Morgenochtend ga ik met de bus naar Muxia, kijk daar wat rond en kan dan 's-middags nog met de bus naar Santiago. Daar ga ik dan uitzoeken hoe en wanneer ik naar huis kan komen.
Als ik gedoucht heb en een broodje heb gegeten, loop ik terug naar het strand. Even met de voeten in het water en daarna een uurtje lekker luieren op het strand. Rond 4 uur lunch ik nog even uitgebreid want om 6 uur ga ik met Luis, Flores en Marisol naar Kaap Finisterre. Dat is nog bijna 3 kilometer lopen.
Kaap Finisterre:
Het is rond half 8, ik zit op een rots en kijk uit op de Oceaan. In de verte is het einde van de wereld, zo dacht men in de middeleeuwen. De zon schijnt, het is een prachtig gezicht. Ik ben niet de enige, overal zitten groepjes, stelletjes of mensen alleen. Hier en daar worden wat kleren verbrand. Ineens bedenk ik dat ik uiteindelijk toch helemaal hiernaar toe ben gelopen, het grootste deel met Hennie. Ik schiet vol, de tranen staan in mijn ogen. Waarom? Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik Hennie wil bellen. Nu meteen. Als Hennie opneemt, kom ik bijna niet uit m'n woorden. Hennie schrikt, die vraagt zich af wat er aan de hand is. Het duurt even voordat ik rustig kan zeggen dat het hier zo mooi is, dat ik ongelooflijk veel van haar hou en dat ik haar mis. En dan is het goed, dan is er rust, zo is het mooi.
Ik schrijf dit allemaal meteen op als Iana naar me toe komt, ze is zojuist hier aangekomen en meteen doorgelopen naar de Kaap. Wat leuk om elkaar weer even te zien, 10 dagen geleden kwamen we elkaar voor het eerst tegen. Ze loopt verder naar beneden, ik zit alleen. Luis, Flores en Marisol zitten wat verder. De zon zakt langzaam, om half 9 verdwijnt ie achter het einde van de wereld.
Groetjes aan iedereen en tot gauw.
-
24 September 2015 - 13:08
Frans De Jong:
Fons,
Het zit er dus bijna op. Nog even kijken aan het einde en dan vlug weer naar je vrouwtje.
Geweldige klus geklaard.
Groetjes Tineke en Frans -
24 September 2015 - 16:07
Annekevanthoff :
Hoi Fons,Mooi om te lezen dat je het wel hebt kunnen afmaken.Het is toch al prachtig dat je Finisterre (in de zon) met een geweldig uitzicht eindelijk hebt bereikt.Na alles wat jullie ook samen hebben beleeft en nu alleen op de berg.Dan komt de emotie en gevoel van fijn ik heb het gered.Met alle pijntjes en natuurlijk de kontacten zijn mooie ervaringen.Geniet er nog even van.
Vanuit een regenachtig Nederland wens ik je een spoedige reis.
Lieven groeten Gerard en Anneke. -
24 September 2015 - 17:31
Henk:
Hallo Fons en Hennie
Zo die reis zit er weer bijna op.Ik weet zeker dat Hennie Ook weer heel blij is als ze je weer ziet.
Deze keer waren er wel meer problemen door je blaren die je op liep , maar je hebt het weer gehaald Fons
en ik vind het heel mooi dat je het toch maar weer geklaard hebt .
Fons VAn HARTE GEFELICITEERD MET dit succes..
Hennie ,jij bent ook weer blij dat hij toch weer HEELHUIDS is thuisgekomen.
Tot ziens in Egmond ( als je weer gaat oefenen voor de volgende keer )
of in Heerhugowaard.
HENK -
24 September 2015 - 20:38
Hans En Tineke :
Wat een geweldige presatatie heb je geleverd Fons gefeliciteerd met het behalen van je bestemming en wat mooi de emotie die dan komt en die je fijn al is het afstand kan delen met je grote liefde Hennie. Ik ben trots op je en vind het heel bijzonder wat je voor een groot deel samen met Hennie en een laatste deel alleen per voet bereikt heb.
We spreken elkaar snel in Heerhugowaard. Voor straks een hele goeie reis en thuiskomst toegewenst. Veel liefs van ons. -
24 September 2015 - 22:15
Hans En Janny:
Het is mooi zo Fons. Je hebt het einde van de wereld gezien.
Soms moet je verstand je gevoel overwinnen. Wel thuis en tot ziens uit Sicilie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
