Corcubion
Door: Fons
Blijf op de hoogte en volg Hennie en Fons
22 September 2015 | Spanje, Corcubión
Zaterdag 20/9: Negreira:
Ik pak even een terrasje en raak in gesprek met een Duits meisje en een Franse vrouw. Ze hebben beiden de Camino Portugues gelopen vanaf Lissabon en elkaar de eerste dag ontmoet. Een jong meisje en een oudere vrouw die zo samen een hele tijd met elkaar optrekken, dat vind ik leuk. Hajo (Hans-Joachim) zit er ook, hij komt uit Berlijn en heeft de Camino del Norte gelopen. Gezellige vent, ik ga samen met hem eten.
Zondag 21/9: van Negreira naar Olveiroa, 33 km.
Ik heb goed geslapen, mijn voet voelt goed. Rond 7 uur sta ik op en ga eerst even beneden in de bar ontbijten. Luis zit er ook, hij heeft slecht geslapen. Dan alles inpakken, voetjes verzorgen en ik ga als een van de laatsten weg, het is 8 uur.
Vrij snel loop ik een tijdje op met een Duits meisje die in 4 weken de Camino Frances vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port heeft gelopen, dat is heel snel. Vandaag doet ze rustig aan, zeker geen 33 kilometer. Na ongeveer 2 uur kom ik een barretje tegen, tijd voor koffie en een broodje. Luis cs gaan net weg, ze zijn verbaasd dat ik er zo snel ben. Daarna weer verder, door bos met veel eucalyptusbomen. Paul-André haalt me in, hij komt uit Canada (Quebec) en heeft met zijn vrouw (Chantal) ook de Camino Frances vanuit StJPdP gelopen. Hij spreekt moeizaam Engels maar wil dat wel steeds proberen. We lopen een tijdje samen, vertellen elkaar waarom we dit doen en over andere dingen die belangrijk zijn in het leven. Leuk gesprek hebben we zo. Na een half uurtje nemen we afscheid, hij wacht op zijn vrouw die achter hem in haar eigen tempo loopt.
Rond 12 uur weer een barretje, tijd voor een Spaanse omelet. Er zit een Deens stel, zij heeft erge last van haar dijbeen, een soort ontsteking. Als ik weer verder ga, ben ik rond half 2 in La Marina, een gehucht van niets. Wel een herberg hier, de volgende is 13 kilometer verder. Het gaat redelijk met mijn voet, heb inmiddels wel een paracetamol genomen, en besluit verder te lopen. Er valt hier absoluut niets te beleven, wat moet ik dan zo vroeg hier doen? (later hoor ik dat de herberg hier om 1 uur al vol zat!)
De tocht loopt verder veel over de weg, dat schiet wel op. Een Italiaanse vrouw (Maria) biedt me een stuk chocolade aan, ik neem dat graag aan. Dat heb ik hier wel geleerd, als iemand iets aanbiedt (al was het maar om ergens een foto van mij te maken) waarom zou ik dat dan afwijzen? Maria praat trouwens alleen Italiaans, dus we zijn snel uitgepraat. Rond 4 uur ben ik op de plek van bestemming. Al met al een aardige dag maar of mijn voet dat zo verstandig vindt? Ik voel het inmiddels weer aardig.
Veel bekenden hier in de herberg, dat is altijd leuk. Luis vraagt of ik met ze wil eten, ze gaan zo meteen. Ik wil eerst even mijn wasje doen (ja,ja), daarna zie ik ze echter pas terug als ze al gegeten hebben, blijkbaar heb ik even niet opgelet. Wat die was betreft, ik heb alleen even mijn handdoek gewassen, t-shirt en sokken even opgehangen om op te frissen. Als ik even later kijk hoe het ermee is, is er totaal geen was meer te bekennen. Blijkbaar heeft iemand alles in een droger gegooid. Toch jammer dat ik dat t-shirt en die sokken ook niet even gewassen heb.
Uiteindelijk eet ik ´s-avonds met Paul-André, Chantal en Daniëlle (een Franse vrouw) en is het weer een gezellige avond.
Dinsdag 22/9: Van Olveiroa naar Corcubion, 20 km.
Tegen 7 uur begint het gestommel, dat valt mee. Er zijn hier 3 toiletten/douches voor zo'n 50 bedden, dus dat gaat even niet lukken. Dan maar eerst naar de bar voor een ontbijt. Daar zijn tenslotte ook toiletten. Een prima ontbijt, daarna het bekende ritueel en ik ga pas tegen half 9 op pad. Het begint al aardig op vakantie te lijken. Meteen wel veel klimmen, best pittig. Dus ineens begint het op werken te lijken, dat is toch wel een beetje verwarrend allemaal.
Tot Cee (18 kilometer) komt er maar 1 barretje en dat is al na 3 kilometer, dus te snel. Ik loop lange tijd op een soort hoogvlakte en loop een tijdje op met een Fransman die al ruim 60 dagen onderweg is vanaf Le Puy (Frankrijk). Later kom ik Luis, Flores en Marisol weer tegen, even later ook Paul-André met Chantal. Paul-André is vandaag jarig en ik ben dat zowaar niet vergeten. Het is vandaag hun laatste wandeldag, vanavond gaan ze nog met de bus naar Santiago. We nemen afscheid van elkaar.
Af en toe miezert het, regenjack dus aan. Rond 12 uur ben ik in Cee en neem bij het eerste de beste barretje een kopje koffie. Als ik weer opstap, komen Luis cs net aanlopen, samen lopen we naar de herberg waar we rond kwart over 1 aankomen. We zijn de eersten. 18 bedden, 1 toiliet/douche, ik ben benieuwd hoe dat morgen gaat. Flores en Marisol slapen verderop in een hostal, die willen niet in een herberg slapen.
Nadat we gedoucht hebben en ik de was heb gedaan, gaan we eten. Ik ga een keertje mee op de Spaanse tour om in de middag uitgebreid te eten. Pulpo als voorgerecht, het smaakt heerlijk.
Rond half 5 terug naar de herberg, ik kom weer de nodige bekenden tegen. Het valt Luis op, maar ja, die praat alleen Spaans en dan heb je volgens mij ook niet zoveel contact met anderen.
Ondertussen doet mijn voet weer aardig pijn, Luis adviseert om toch even naar het hospitaal hier te gaan. Dat doe ik. Het is geen blaar, dat begrijp ik nog. Maar wat wel het euvel is, wordt me niet duidelijk. Een ontsteking, vermoed ik. Mijn voet wordt enorm ingepakt en het advies is duidelijk: no caminar. Dat begrijp ik dan weer wel: niet lopen.
Wat zij dan waarschijnlijk weer niet begrijpen, is dat ik morgen toch echt wel ga lopen. Het moet toch raar lopen (leuk woord in dit verband) als dat niet gaat lukken.
Ondertussen heb ik de plannen wel wat aangepast, zo verstandig ben ik dan ook wel weer. Morgen naar Finisterre (ong. 15 km) en overmorgen naar Muxia (bijna 30 km). Vrijdag met de bus naar Santiago. Dezelfde weg terug lopen voegt niet zo heel veel toe en voor mijn voet is het ongetwijfeld ook beter als ik dat niet ga doen. Vrijdag in Santiago zie ik dan wel hoe en wanneer ik weer thuis kom.
Zo, dat is het dan weer. Ik denk dat ik de foto's maar thuis doe, dat is zo'n onderneming hier. Groetjes en tot een volgende keer.
-
22 September 2015 - 21:09
Anneke Van T Hoff:
Hoi Peregrino,Net even je verslag gelezen.Wat maak je toch veel mee op een dag he.Jammer dat je meer last krijgt van je voet,want dat valt zeker niet mee.Hopen maar voor je dat je geen regen krijgt onderweg.Nog een paar dagen lopen en probeer er van te genieten.
Lieve groeten Gerard en Anneke
-
22 September 2015 - 21:53
Ninja:
Ha Fons, jammer joh dat je voet zo'n pijn doet. Probeer ondanks dit euvel toch te genieten van je wandeling.
Liefs van ons 2 -
22 September 2015 - 22:38
Francis:
Wat een mooie belevenis!! U loopt alleen..... Maar bent veel samen met andere pelgrims. Heel speciaal lijkt mij.
Wij wensen u nog heel veel succes met uw voet en de komende kilometers...
Lieve groeten van Bram en Francis! -
23 September 2015 - 12:57
Harmienne:
Hoi Fons, een groet van ons uit Alkmaar.speciaal van hr Steeman, we houden je wandeling in de gaten, jammer dat je voet roet in het eten gooit, ik zoou maar luisteren naar de arts -
24 September 2015 - 10:04
Jacques:
Hai Fons.
Vervelend toch met dat gedoe aan je voet. Maar kanjer, die je bent ga je door tot het eind. Veel geluk daarbij. En dan..... Eindelijk weer Santiago. Weer een rugzak vol mooie ervaringen en herinneringen. En die rugzak kun je niet meer afdoen. Van ons beiden proficiat met je prestatie en tot ziens op het "Larix".
Jacques en Nel -
28 September 2015 - 19:53
Henk:
Hoi Fons
Ik had begrepen dat je al naar huis ging vorige week.
Hou je taai .
HENK
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley