Pontevreda

(SMS vanuit Pontevreda)
Rond 8 uur op pad, het regent en waait flink. Maar af en toe is het zowaar droog. In de loop van de middag komt de zon tevoorschijn, dus weer een keer droog aangekomen. Zo'n 29 km gelopen. Ik slaap deze keer in een klooster, altijd weer een bijzondere ervaring. Overstroming in badkamer en verhuisd naar andere kamer. Groetjes, fons.

(aanvulling vanuit Caldas de Reis)
Maandag 14/9: van Rubeias naar Tui, 21 km.
We slapen met 8 m/v op een kamer, waaronder een Poolse man met z'n dochter. Die staan al vroeg op, ik wacht nog even. Anderen gaan er ook uit, ik dan ook maar. Het is dan 7 uur. Alles is redelijk droog en rond half 8 ga ik op pad. Ik loop onder wat waslijnen door, die hangen nogal laag. In m'n rugtas zitten 2 wandelstokken en die zitten nogal hoog. Dus.....lig ik ineens op de grond! Geen blessure en weinig toeschouwers, dus dat valt weer mee.
Even verderop is een barretje, daar ontbijt ik even. Sylvia schuift ook aan en de groep Italianen verschijnt ook weer. Eén van hen vraagt of iemand misschien een handdoek is vergeten. Nee hoor, schudt iedereen.
Ik ga op pad, het is gelukkig droog. Spreek onderweg even met een broer en zus uit Canada en nog met 2 Portugese vrouwen die in Ponte de Lima zijn begonnen. Zij waren ook enorm verrast door dat feest hier en hebben ruim een uur met de bus in een file gestaan.
Rond half 12 ben ik in Valenca, de laatste plaats in Portugal. Ik drink daar even een kopje koffie, praat met een vrouw uit Australië en ga dan de brug over naar Tui (Spanje). Prompt is het ineens een uur later.
Ik zit hier in een private herberg met een PC, misschien blijf ik hier morgen wel omdat de weerberichten nogal slecht zijn. Als ik wil gaan douchen, mis ik mijn handdoek.....
Ik op zoek naar een handdoek, maar dat valt nog niet mee. Valenca is bekend om z'n handdoeken, zo hoor ik, en iedereen koopt die daar. Dat is het eerste advies, ga naar Valenca. Ik vraag het aan een jonge man, die neemt me mee naar diverse winkels. Maar in Spanje is de siësta heilig, dus pas om 5 uur heb ik een handdoek te pakken. Als vervolgens de PC in de herberg het niet blijkt te doen, kan mijn dag niet meer stuk!
´s-Avonds zie ik John en Sylvia op een terras zitten en gaan we samen eten.

Dinsdag 15/9: van Tui naar Mos, 23 km.
Blijf ik of ga ik? De herberg is nou ook niet bepaald eentje om de hele dag te vertoeven en rond half 7 is het droog. Dus inpakken en wegwezen, het is dan 7 uur. Ondertussen is het gaan regenen, maar het is ook nog aardig donker. Even vergeten dat het hier een uurtje vroeger is, en ik ben niet de enige! In het begin is het moeilijk om de gele pijlen te zien, maar uiteindelijk komt alles goed. Ik loop even op met Sharon uit USA (Colorado), ga daarna weer alleen verder. Op een gegeven moment haalt John me in, hij heeft er veel ingehaald maar het duurde even voor hij mij te pakken had. We lopen samen verder.
Het regent weer lekker door, het is geen moment droog. In Mos is een kleine herberg, 16 bedden, dat wordt het eindpunt voor vandaag. Alles is weer zeiknat en iedereen heeft dezelfde problemen. Maar dat zorgt ook wel weer voor een soort verbroedering. Veel bekenden, waaronder de groep van 5 Italianen, Karl-Heinz en Martina uit Duitsland en John natuurlijk.
Als alle bedden bezet zijn, komt een vrouw binnen. Ze heeft gereserveerd, maar er is duidelijk iets verkeerd gegaan. Een jong Italiaans stel die het laatste binnen kwamen, wil onmiddellijk hun bed beschikbaar stellen. Ze hebben wel net gedoucht maar staan erop dat die vrouw hun bed neemt. Maar die vrouw wil daar absoluut niets van weten. "Jullie zijn nu lekker droog en ik ben toch nat, dus ik loop wel verder." Dat gaat dan wel om 10 kilometer in de stromende regen! Ze belt of er in de volgende plaats nog een bed vrij is. Dat blijkt het geval en ze gaat verder. Toch mooi om zoiets te zien.
Met John, Karl-Heinz en Martina eten we 's-avonds in het barretje tegenover de herberg.